Deze week mag ik mijn dagboek bijhouden en dit is misschien wel de belangrijkste week uit mijn marathonvoorbereiding richting Rotterdam. Week vijf, vier en drie voor de marathon zitten de meeste lopers in de hun marathon specifieke fase. Helaas leek week vier meer op een week na de marathon dan een harde trainingsweek. Ik ben ziek geworden en kon slechts 26km hardlopen en dat ging al met pijn en moeite. Verreweg van vlekkeloos maar een nieuwe week biedt nieuwe kansen dus LET’S GO!

Maandag – 20 days to go

Ik zit in Portugal, om precies te zijn in Olghos d’Agua. Wat voorheen een vissersdorpje was en nu vooral gericht is op Engelse toeristen, althans dat gevoel krijg ik een beetje. Wat positief is aan dit dorpje: het is rustig en de zon schijnt er een stuk frequenter dan in NL. Maar goed ik ben hier om te trainen, te rusten, te zonnen en lekker te eten. Laten we maar met het eerste beginnen, vandaag staat er 75 minuten ontspannen lopen op de planning. Ontspanning en heuvels gaan niet al te goed samen bij mij, dus dat wordt een uitdaging. Bij het eerste heuveltje verschijnen de eerste zweetdruppels op mijn gezicht en ook mijn hartslag toont al wat hoge waarden. Dit heeft mogelijk ook te maken met mijn verkoudheid, die nog niet helemaal verdwenen is. Toch geniet ik met volle teugen. Ten eerste van het feit dat ik weer aan het lopen ben na vorige week en ten tweede van de zon. De zonnestralen hebben ook een positieve uitwerking. De omgeving is mij onbekend dus ik dwaal een beetje rond en kom ook langs een geweldig stukje strand. De rotsen langs de kustlijn zijn sprookjesachtig mooi. Dat mijn hartslag laag moet blijven tijdens deze run heb ik al opgegeven en ik geniet gewoon van alles om me heen.

En toch zie ik de wat oudere lopers meer genieten. Volgens mij moet dat ook de insteek zijn van hardlopen: genieten!

Dinsdag – 19 days to go

Gelukkig kan een mens zowel door de neus als de mond ademen. Want mijn neus zit weer helemaal dicht. Verder voel ik me wel sterk en kijk al weer uit naar de training die ik vandaag kan gaan doen.

De training wil ik namelijk afwerken op een cross-parcours dat op zo’n vier kilometer van mijn verblijf af ligt. Op ditzelfde cross-parcours trainde ik tien jaar geleden ook, toen ik me nog focuste op de 400m en de 800m. Het terrein van het parcours is zeer divers: gras, los zand, steile klimmen en lange afdalingen. Perfect voor een gevarieerde training! Bij aankomst blijkt dat ik niet de enige ben die zin heeft in het cross-parcours, ik schat dat er zo’n 70 atleten rondwandelen, lopen, joggen, rennen en sjouwen. Tijdens mijn eerste voorzichtige ronde hoor ik Russisch, Zweeds, Duits en Engels. Wat ik mooi vind om te zien is dat er ook twee buitenlandse trainingsgroepen zijn met atleten in hun late veertig/ begin vijftig. Het contrast qua niveau met de uiterste serieuze groep jonge atleten is groot en toch zie ik de wat oudere lopers meer genieten. En volgens mij moet dat ook de insteek zijn van hardlopen: genieten! Dat is ook precies wat mijn insteek vandaag zal zijn, gewoon lekker lopen en genieten. Toch blijven die heuvels lastig.

Woensdag – 18 days to go

Vandaag geef ik de hardloopbenen wat rust en breng mijn fietsbenen in stelling. Ondanks dat ik meer rust heb dan tijdens een reguliere werkweek is mijn lichaam (op dit moment) niet in staat om 7 dagen achtereen hard te lopen. Ik trek mijn iets-wat-dubieuze Astana outfit aan en spring op de mountainbike. Gewoon lekker peddelen en op zoek naar nieuwe hardlooproutes voor de komende dagen. Na een half uur fietsen kom ik tot twee opties:

• Portugese automobilisten hebben een hekel aan de wielerploeg van Astana.
• Je krijgt in dit land je rijbewijs bij twee pakken cornflakes.

Ik besluit lekker off-road te gaan richting het golf-stadje Vilamoura. Heerlijk kunnen fietsen en gelukkig wat minder automobilisten. Onderweg vind ik een klein restaurantje waar ze buiten de sardientjes grillen. Ik heb een zwak voor kleine restaurantjes dus afstappen en bestellen die handel. Gelukkig gaan de sardientjes gepaard met een dusdanige hoeveelheid knoflook waar ik s ‘nachts nog met een droge mond wakker van word.

Donderdag – 17 days to go

Wekker uittikken, glas water naar binnen gieten, running gear aan en gaan. Ik ben dankbaar voor alle dagen dat ik vroeg in de ochtend in een hardloopshort kan lopen. Je hebt van die bikkels in Nederland die zelfs met 5 graden onder nul nog in een runningshort lopen, ik trek deze pas aan wanneer het minimaal 15 graden is en het zonnetje schijnt. De ochtendtraining is voor mij een heerlijke training, hij is nooit lang (max. 75 min) en je lichaam wordt op een geweldige manier wakker.
De ochtendduurloop is de eerste training van vandaag, vanmiddag loop ik nog een tweede keer. Door twee keer op een dag te trainen verspreid je de vermoeidheid enigszins maar maak je toch lekker wat kilometers. Aan het eind van de dag voelt het niet alsof je lichaam meer dan 20km heeft verteerd.

Vrijdag – 16 days to go

Vandaag is de zwaarste en moeilijkste training, 120 minuten met een opbouw in hartslag. Dus relatief rustig beginnen en elke 30 minuten je hartslag met ongeveer 5 slagen laten toenemen. Wat deze training lastig maakt is de hitte van vandaag, nauwelijks vlakke stukken om je hartslag te controleren en het testen van mijn sportgels. Ik vul de rugzak vol met water, een bidon met elektrolyten en losse energiegels. Je weet nooit hoe je lichaam reageert wanneer het tempo wat hoger ligt en je energiegels inneemt. Daarnaast kan de hitte ook zorgen dat je maag iets anders reageert. De bidon met elektrolyten is om vitamine en mineralen tekorten weer aan te vullen, deze verlies je middels transpiratie.
Tijdens het lopen neem ik consequent water, sportdrank en de energiegels tot me. En het loopt gesmeerd! De hele training voel ik me sterk en kan ik onafgebroken doorstomen, behalve dan toen er een kudde schapen de weg voor mij claimden.
Na mijn run ram ik er direct een hersteldrank in, stretch mijn toch wat vermoeide benen en laat mijn ledematen afkoelen in het zwembad. Heerlijke dag, heerlijke run.

Zaterdag – 15 days to go

No running today! Geen zorgen ook deze rustdag stond gewoon gepland. Het enige dat ik vandaag doe is wat core-stability en lekker naar het strand. Na mijn teff-ontbijt (Hardlopers uit Ethiopië eten niet anders) wil ik direct mijn core-stability programma afwerken. Core-stability is niet mijn favoriete bezigheid en dat is misschien ook wel af te zien aan mijn loopstijl. Juist daarom wil ik het niet skippen en werk me zo’n 20 minuten in het zweet waar mijn gezicht steeds roder aanloopt. Als een kind zo blij ren ik na de beëindiging van de sessie naar de douche om mij klaar te maken voor een dagje strand. Sorry jongens.

Zondag – 14 days to go

Verslapen vandaag. Verslapen op zondag? Ja wel als de zon hard schijnt en niet in de bloedhitte wilt trainen. Een rustige duurloop van maar liefst 2,5 uur prijkt er op mijn trainingsschema. Snel een makkelijk verteerbaar ontbijtje en het lichaam insmeren met zonnebrand. De eerste anderhalf uur gingen heerlijk maar daarna krijg ik het zwaar. De warmte speelt mij parten en misschien was het ontbijt ook wel te licht. Uiteraard heb ik drinken bij me maar de man met de hamer krijg ik toch op bezoek, de ontspanning is weg en het lijkt meer op harken. Toch vind ik het altijd belangrijk om dit soort trainingen wel af te ronden. Ik geloof niet dat het lichaam echt merkt of je nu na 2:15 stopt of na 2:30 maar het is voor het kopke wel van groot belang. Tijdens de marathon moet je geest een modus kennen: niet verzwakken. Dit kan je geest alleen als je dit in je trainingen ook hebt gedaan. Ik ben dus blij dat ik ook deze training tot een (goed) einde heb kunnen brengen.

Conclusies:

Deze week was een succes, zeker als je kijkt naar de week die ik hiervoor heb gedraaid. Ruim 110km zijn mijn benen en geest rijker en dat is absoluut een opsteker richting 10 april. Wel moet ik ook realistisch zijn, de afgelopen drie maanden zijn niet altijd soepel gegaan. Mijn eerste insteek was de marathon te finishen in 2:42 en in de meest gunstige situatie zelfs een poging wagen om onder de 2:40 te duiken. Ik ben een dromer en met dromen bereik je soms dingen die eigenlijk niet kunnen maar ik zal niet weggaan in Rotterdam op een lage 2:40-er. Tot aan de 30km zal ik een schema proberen aan te houden die uitkomt op 2:45. Mocht ik deze tijd lopen dan zal dit nog altijd een verbetering van mijn PR zijn van ruim 9 minuten. En laten we eerlijk zijn, met deze tijd heb ik de marathongoden al hard nodig.

Ik hoop dat jullie voorbereidingen goed gaan! En dat jullie klaar zijn om te gaan taperen? Veel succes in ieder geval met de laatste loodjes.