Marc Weening (38) is oprichter van MudSweatTrails, een platform voor trailrunning, en eigenaar van het uv-werende kledingmerk Sonpakkie. Trailrunnen betekent voor hem avontuur en vrijheid. Hij ontdekte trailrunning elf jaar geleden in de Canadese Rocky Mountains.
Marc Weening was altijd al een sportman, maar toen hij het trailrunnen leerde kennen, was hij verkocht. Marc: ‘Trailrunnen is hardlopen in de natuur. Je loopt op onverharde grond over smalle paadjes en er zitten hoogteverschillen in het traject. Je bent minder gefocust op tijd dan bij het ‘gewone’ hardlopen en je gebruikt elke spier van je lichaam. Zo heb je voor afdalen een andere kracht nodig dan bij klimmen. Bovendien is elk parcours anders en dus afwisselend.’
Vrijheidsdrang
Tot zijn 22ste was Marc een teamsporter; hij hockeyde en basketbalde. Dat veranderde toen bij hem in 2001 huidkanker werd ontdekt. ‘Ik had het gevoel dat me onrecht aan was gedaan. Ik leefde hartstikke gezond en toch werd ik ziek. Ik kreeg vervolgens een enorme drang om te bewijzen dat ik nog fit was. Zodra het kon, ging ik weer sporten. Maar hockey en basketbal pasten daar niet meer bij, ik wilde niet langer onderdeel van een groter geheel zijn. Ik ging wielrennen en hardlopen en ik begon lange trektochten in de bergen te maken, vaak in mijn eentje. Daar, in die bergen, is voor het eerst de drang naar vrijheid en avontuur ontstaan.’
Na de behandeling van zijn ziekte maakten de artsen een inschatting van de kans dat Marc over vijf jaar nog zou leven. Die kans was 50 procent. Marc: ‘Zo’n ziekte en zo’n cijfer zetten je leven op scherp. Ik wilde bewuster mijn eigen keuzes maken, me minder laten leiden door verplichtingen die ikzelf en anderen me oplegden.’
‘IN DE BERGEN IS MIJN DRANG NAAR VRIJHEID EN AVONTUUR ONTSTAAN’
Twee jaar later zegde hij zijn baan op en vertrok voor drie maanden naar Canada. Dat had hem vroeger misschien rigoureus geleken, nu was het een vanzelfsprekende, logische stap.
Rocky Mountains
In Canada maakte Marc bergtochten. Hij kwam soms wekenlang geen mens tegen, ervaarde wat echte stilte is en echte duisternis. Met een hengel ving hij zalm in de rivier en hij kwam erachter hoe weinig hij eigenlijk nodig had: een rugzakje, water, eten en vuur waren genoeg. Marc: ‘Op een kampeerterrein in de Rocky Mountains raakte ik aan de praat met langlaufers van het nationale Canadese team. In de zomers trainden zij daar door vrijwel dagelijks trails van veertig kilometer te lopen. Ik mocht met ze mee trainen. We liepen door gebieden waar beren en wolven leven over smalle paadjes, waar je achter elkaar moest lopen en je verder niemand tegenkwam.’ Het geluk van de eenvoud: dat gevoel wilde hij vasthouden.
Populaire sport
Terug in Nederland wilde Marc anderen enthousiast maken voor trailrunning. In 2007 richtte hij samen met Patrick Franken de website MudSweatTrails op. MudSweatTrails organiseert races, reizen en clinics, test producten, geeft trainingen voorafgaand aan races en heeft overzichten van wanneer je welke race kunt lopen. Marc: ‘Een paar jaar terug zeiden mensen nog tegen me dat trailrunnen waarschijnlijk een soort Nordic Walking-hype was: eventjes leuk en daarna hoor je er niets meer van. Maar het aantal trailrunners in Nederland schat ik inmiddels op 10.000! MudSweatTrails.nl trekt dagelijks zo’n 2.000 bezoekers en heeft 13.000 Facebook-volgers.’
In november 2015 wordt het eerste NK Trailrunning georganiseerd in samenwerking met de AtletiekUnie. Het eerste NK Skyrunning, een wedstrijdvorm van trailrunning die in de bergen plaatsvindt, is in oktober in Italië.
Oncomfortabel
‘Onderschat het lopen van een trailrun niet’, waarschuwt Marc. ‘Het betekent niet dat je op elke heuveltop een selfie maakt en dan weer lekker naar beneden holt. Je moet er echt voor trainen.’ Op de Veluwe eindeloos heuveltjes op en af rennen bijvoorbeeld om vast te wennen aan het hoogteverschil in de bergen, krachttraining doen voor sterke beenspieren en een sterk bovenlijf. En bovenal: je voorbereiden op alles wat je gaat voelen tijdens een trailrun. Want het kan best oncomfortabel zijn. Zo kun je last hebben van maagpijn, waardoor je niets binnenhoudt. Of je krijgt kramp in je hamstrings of kuiten, hoofdpijn, een kapotte teennagel, schaafplekken of een verzwikte enkel. Marc: ‘Als je weet dat je die pijntjes zult voelen, kun je je erop voorbereiden. Tegen jezelf zeggen: in eerdere races heb ik me er ook doorheen geslagen.’ Bovendien kun je jezelf aanleren om in positieve beelden te denken. Als Marc het zwaar heeft onder het lopen, denkt hij vaak aan zijn kinderen, aan de finish, of deelt hij de race op in stukjes. Marc: ‘Je bent vaak in gesprek met jezelf tijdens een wedstrijd. Dan zeggen je hersenen: nu moet je echt stoppen. Maar tussen wat je hersenen zeggen en het moment dat je écht niet verder kunt, zit veel ruimte. En precies dáár maak je zelf het verschil tussen afhaken of finishen. Bovendien voel ik me tussen de lastige momenten vaak juist heel gelukkig: dat ik lichamelijk in staat ben dit te doen.’
Competitie
Trailrunners zijn volgens Marc vrijbuiters die, in vergelijking met wegwedstrijdlopers, winnen niet zo belangrijk vinden. Misschien is tien procent van hen competitief. Marc: ‘Bij trailruns zul je nooit duw- en trekwerk zien bij de start. Ik heb weleens meegemaakt dat het startvak één minuut voor tijd nog leeg was, omdat iedereen samen onder een afdakje stond te schuilen voor de regen. Bovendien moet je elkaar helpen, want in de bergen is geen bezemwagen en er zijn veel minder verzorgingsposten dan bij een wegwedstrijd.’
‘JE MOET ELKAAR HELPEN, WANT IN DE BERGEN IS GEEN BEZEMWAGEN’
Als er al competitie is, dan gaat het bij trailraces niet om tijd, maar om de positie in het veld. Zo deed Marc dit jaar 10,5 uur over de 65 kilometer lange race op de EK Skyrunning in Val d’Isères. ‘Mensen zeggen dan verbaasd: dat is nog geen 6,5 kilometer per uur! Maar het parcours lag gemiddeld op ruim 3.000 meter hoogte met stijgingspercentages tot 30 procent. Er lag sneeuw en er waren gletsjerspleten waar je met een trappetje overheen moest, rotsen met touwen en een stuk parcours van drie uur zonder verzorgingspost.’
Ervaring
Die had een zonnesteek opgelopen. Marc had hem die dag letterlijk de berg op geduwd en ’s avonds was het niet duidelijk of hij verder kon, maar bij het ontbijt had Patrick moed verzameld voor de start. Na tien kilometer lopen herstelde hij zich en veertig kilometer later kwamen Marc en Patrick samen sprintend over de finish.
Meerdaagse tochten
Marc richt zich nu op meerdaagse, zelf georganiseerde tochten van A naar B zonder startnummers of centrale tijdregistratie. In Schotland bijvoorbeeld, of Ierland, de Spaanse Pyreneeën of Amerika… Écht op avontuur gaan! Marc: ‘Toen ik vijf jaar ‘schoon’ was, heb ik dat uitbundig gevierd. Vrienden vroegen me wat ze me konden geven om het te vieren. Ik zei: ik krijg het liefst ervaringen. Dat heb ik wel geleerd, de afgelopen jaren: het gaat in het leven niet om spullen, maar om avontuur en mooie dingen meemaken.’
Tips van Marc
‘Zorg voor goede trailschoenen voor grip en stabiliteit. Loop je een uur of langer, neem dan je mobiel, drinken, een energiereep en een jasje mee. Bij zon: smeer je in, draag een pet. Een gps-horloge is handig.’
‘Als je de 10 kilometer in een uur loopt, heb je een goede basis. Je hebt je concentratie nodig voor de wisselende hoogte en ondergrond. Af en toe een stukje heuvelop wandelen is onderdeel van de sport!’
‘Zoek mooie wandel- en ATB-routes in je omgeving met glooiende, smalle bospaadjes. En zorg dat je altijd je hardloopschoenen bij je hebt. Sta je in de file? Pak dan de eerste afslag en duik het dichtstbijzijnde bos in. Het avontuur wacht.’