Wat hebben Tokio, Londen, Boston, Berlijn, Chicago en New York met elkaar gemeen? Het zijn niet alleen wereldsteden, maar ze vormen samen de Abbott World Marathon Majors: de zes grootste marathons van de wereld. Eén ervan lopen is al fantastisch, en ze alle zes doen is magisch. Hans Hoorweg kreeg een jaar geleden zijn felbegeerde Six Stars.
Het marathonvirus bekroop hem in 2008, toen hij met een vriend meeging naar een informatieavond over de New York Marathon. Na die avond sprong de vonk over en een half jaar later stond hij aan de start in New York. Hoorweg (1980): ‘Ik liep al hard in mijn studententijd en het werd steeds serieuzer. Eerst trainde ik alleen, daarna in een groep in Haarlem, daar leerde ik Sam Blom van Run2Day Haarlem kennen. Toen ik New York wilde lopen, moest eerst mijn basisniveau omhoog, voor ik aan de specifieke marathontraining kon beginnen. Ik vond het ontzettend leuk en leerzaam; het was zo goed en gezellig om met verschillende mensen die trainingen te volgen. De combinatie van een loopgroep en een buitenlandse marathon zorgt voor een vakantiegevoel. En samen naar een doel toe trainen met als hoogtepunt die 42 kilometer is heel bijzonder.’ Hij legde zijn eerste marathon af in 3:28 uur, trots maar ook blij dat het erop zat.
Snel
Al snel na terugkeer uit de VS wist hij dat het niet bij die ene keer zou blijven. En die tijd? Die kon ook best een stuk beter. Hij koos Berlijn uit voor zijn tweede marathon, in het najaar van 2009. ‘New York was voor een eerste en enige keer de ideale marathon; tijd is niet zo belangrijk met al die heuvels en het publiek is geweldig. Maar toen ik de smaak eenmaal te pakken had, koos ik voor een snelle marathon. Ik liep toen 3:10 uur.’
Warm
Slechts één keer ging het mis, tijdens de oudste marathon ter wereld. Hoorweg liep hem in 2012, de prestigieuze Boston Marathon. ‘Het was heel gaaf en het was heel erg warm, 28 of 29 graden. Bij de beruchte Heartbreak Hill, op 32 kilometer, moest ik uitstappen. Ik had geen energie meer en het was echt te warm. Het was zo’n teleurstelling. Wat een leermoment,’ zo vat hij de marathon samen. Naderhand analyseerde hij wat er mis ging en wat voor les hij daaruit kon trekken voor de volgende marathons. ‘Niet te hard starten bij extreme hitte. Boven de 25 graden verlies je 13 procent aan prestatie, dat had ik gebagatelliseerd en daar werd ik keihard op afgerekend. Van Boston hoopte ik dat het een hoogtepunt zou worden, maar het werd een flop.’
Vakantiegevoel
In totaal heeft de Utrechtse technisch adviseur 11 marathons gelopen. ‘Ik vond de combinatie van lopen in een groep in het buitenland zo leuk en ik wilde mezelf blijven ontwikkelen op de marathon; het is een project waarin je moet groeien. Dat maakt het ook zo boeiend.’ Hij liep ook Nederlandse marathons; Rotterdam in 2010 en Amsterdam een jaar later. ‘Ook leuk, maar daar heb je dat vakantiegevoel niet, en je verkent geen nieuwe stad. Het parcours komt bekender voor en als je ‘s ochtends loopt ben je ‘s middags weer gewoon thuis. Op reis ga je na de marathon ook nog samen iets leuks doen, daardoor houd je dat gevoel langer vast.’
Familie
In 2010 liep hij in zowel Rotterdam als Chicago. ‘Chicago was ontzettend mooi. Wat een stad, met zoveel cultuur. Het is ook een schone, opgeruimde stad, met nauwelijks troep. Zeker voor lopers is dat heel erg fijn. Er staan tijdens de marathon zoveel toeschouwers aan te moedigen, die helpen je echt door die laatste kilometers heen.’ De klok stond stil op drie uur en twee minuten. Een jaar later verbeterde hij zijn tijd met vier minuten in Amsterdam. ‘Geen Major, maar voor mij belangrijk, omdat mijn familie aanwezig was bij de finish. Dat mis ik wel eens als ik in het buitenland loop. Aan de andere kant wordt dat gemis gecompenseerd door de loopmaatjes uit de groep met wie ik dan op pad ben.’
Aanslagen
Na drie van de (toen nog) vijf Majors te hebben gelopen, bleef Boston knagen. In 2013 toog Hoorweg wederom naar Massachusetts. Twee uur na de binnenkomst van de winnaar vonden twee bomaanslagen plaats in de buurt van de finish. Hij was toen al een uur binnen en stond in het hotel te douchen. ‘Ik begreep er niets van, toen ik in de lobby allemaal mensen om een beeldscherm zag staan. Pas toen mijn broer me een bericht stuurde en ik het nieuws zag, begreep ik wat er gebeurd was. Maar bevatten kon ik het niet.’ Buiten reden pantservoertuigen, in het hotel, 500 meter van de finish, liepen militairen rond. Het telefoonverkeer was tijdelijk stilgezet. ‘Ik was levend en gezond, had zelfs mijn medaille gekregen. Als zoiets heftigs gebeurt, sta je meer stil bij iets dat je vaak vanzelfsprekend vindt.’
Londen
Op 28 september 2014 verbrak Dennis Kimetto het wereldrecord op de marathon in Berlijn. Hij liep een tijd van 2.02:57 en was daarmee de eerste man op aarde die onder de 2.03 uur dook. Alles klopte die ochtend: er stond geen wind, de zon scheen, maar niet te veel en de temperatuur was perfect. Ook Hoorweg scherpte op die plek zijn persoonlijke record aan met een tijd van 2.54 uur. Een jaar later was hij een minuut langzamer tijdens de marathon van Londen. ‘Het was zo moeilijk om me daarvoor in te schrijven!’, herinnert hij zich. ‘Maar het was een geweldige marathon.’
Japan
Inmiddels waren er geen Five, maar Six World Marathon Majors. Om die reden vertrok hij een jaar geleden naar Tokio. ‘Het was zo ontzettend mooi. Alles was ongelooflijk goed georganiseerd, fantastisch gewoon. Ik sprak de taal natuurlijk niet, maar de organisatie is zo professioneel dat alles gewoon prima verloopt. Japanners zijn georganiseerd, rustig en heel servicegericht, ze doen alles voor je om het je naar de zin te maken. Op het parcours zag je om de paar honderd meter een toilet, bijvoorbeeld. Bij de verzorgingsposten was het zo schoon; nergens lagen bekertjes op de grond. Alles werd direct opgeruimd.’ Het lopen zelf was het enige dat hem een beetje tegenviel, nadat de klok op 2.59 uur uitkwam. Maar op het moment dat hij zijn horloge stop zette, had hij wél de zes World Majors volbracht. Geen ceremonie op de finishlijn, maar online een formulier invullen en geduldig wachten op die felbegeerde Six Stars: het is niet spectaculair, maar wat was de Utrechtse hardloper er blij mee toen de medaille weken later arriveerde per post.
Zes in één jaar
Ook Sam Blom (1968), eigenaar van Run2Day Haarlem en Run2Forty2, liep ze al eens alle zes. In 2017 wil hij ze allemaal in één jaar tijd lopen. Dat deden nog slechts een of twee mensen op de wereld. Wat maakt die Majors voor hem zo speciaal?
Blom: ‘Ik weet nog dat de World Marathon Majors in 2005 werd opgericht, ik dacht meteen: die wil ik allemaal lopen. Het zijn natuurlijk de zes allergrootste van de wereld, in hele gave en grote steden. Het zijn de meest aansprekende marathons van de wereld. Dit zijn grote marathons met de grootste budgetten en de sterkste deelnemersvelden. In Berlijn en Chicago start je in dezelfde wedstrijd als de wereldtop, dat kan alleen met hardlopen. Zo kun je jezelf ook een beetje meten met de grootste lopers.’ De deelnemersaantallen zijn enorm: van 40.000 in Berlijn tot bijna 55.000 deelnemers in New York, allemaal op de 42 kilometer. Amsterdam heeft er 25.000 op alle afstanden in totaal. New York is de grootste, Boston de meest prestigieuze. ‘In deze steden proef je de echte marathonsfeer, niet alleen rondom de expo, maar in de hele stad. Een heel weekend lang gonst die marathon door de stad: prachtig.’
Run2Forty2 organiseert marathonreizen naar de Majors: www.run2forty2.nl