Go see the doctor Een sportmedisch onderzoek

Scroll this

Ik ga hard op de loopband in het InnoSportLab Papendal. Achttien kilometer per uur, staat op het display te lezen. Steeds wanneer een voet op de band terecht komt, volgt een flinke dreun. En de dreunen lijken met de minuut harder te klinken. Vanwege het blauwe masker op mijn gezicht kan sportarts Ingrid Paul niet goed zien hoe ik me precies voel, of de snelheid misschien nog een tikkeltje omhoog kan. Maar kom op, 18 per uur……

Voor de inspanningstest die ‘s middags pas plaatsvindt, word ik in de ochtend eerst in Ziekenhuis De Gelderse Vallei volledig doorgelicht. Deze topsportpoli en artsen worden geroemd door vele sporters. Zo zie je bij binnenkomst dat dit geen gewone SMA is. Atleten als Sven Kramer, Shani Davis, Anky van Grunsven, hangen met foto’s en mooie dankwoorden aan de muur. Wat opvalt is dat atleten over heel de wereld hier naartoe komen voor sportmedisch onderzoek. Zo ook koning van de lange afstand Haile Gebrselassie en vele andere Afrikaanse toplopers.

De topsportpoli heet dan ook niet voor niks topsportpoli. Dat er voor ons een uitzondering op de regel wordt gemaakt om de “recreant” door te lichten is iets waar ik alleen maar blij mee ben.
Heel de ochtend is er de tijd genomen om mijn lichaam volledig te checken. Lees dan ook echt heel de ochtend.

Ik heb dan ook alle redenen voor uitgebreid onderzoek, met de Two Oceans Marathon in Zuid-Afrika in het vooruitzicht. Deze race van 56 KI-LO-ME-TER, op 4 april, gaat veel van mij vergen. Naast die 56 KI-LO-ME-TER krijg ik ook nog eens 2.000 hoogtemeters te verwerken.
Is het wel verantwoord zo’n afstand non-stop hardlopen? “Ja, op zich wel”, zegt Ingrid Paul. “Als je je maar heel goed voorbereidt en ongelooflijk goed naar je lichaam luistert. Het gaat hier om een ultraloop: zoiets moet je natuurlijk niet elke maand doen. Verder vind ik het heel belangrijk dat een sporter geen pijn mag voelen bij inspanning. Want mijn stelling is heel simpel: pijn bij inspanning hoort niet.”

Bij het horen van “je moet dit niet elke maand doen” denk ik gelijk; Maar Koningin van de Ultra, Leonie van den Haak, loopt minimaal iedere twee weken een afstand van 50-60km aan een stuk door. Ik denk dat ik dan toch maar voor de woorden van Ingrid ga en van deze ellenlange duurlopen geen gewoonte ga maken!

Het staat buiten kijf dat ik voor een hele zware uitdaging sta; zo’n uitputtingsslag is niet voor iedereen weggelegd. Ik mag dan een sportman zijn, een sportmedisch onderzoek vind ik noodzakelijk.
We starten de ochtend om 8:30 vroeg met een hartfilmpje, een ECG in rust. Op dit hartfilmpje kun je zien of er bepaalde afwijkingen zijn, zoals een hartritmestoornis of een te dikke hartspier. De ECG vertoont bij mij geen rare dingen dus de eerste test is geslaagd.

Bloedonderzoek en longfunctie
Naalden, daar moet je bij mij niet mee aankomen. Maar goed als je wilt weten of je lichamelijk in orde bent dan hoort een bloedonderzoek daarbij. Door de sportpoli assistente wordt ik bijgestaan bij het bloedprikken. Met zweet in de bilnaad verlaat ik het kleine kamertje.

Omdat je een bloedonderzoek nuchter moet ondergaan, knal ik daarna gelijk wat eten naar binnen en drink een goede cappuccino. Ik mag direct door naar de longtest. Hierbij wordt gekeken wat je longinhoud is, maar belangrijker of er geen afwijkingen zijn wat kan duiden op bijvoorbeeld astmatische klachten.
Een beste pvc pijp in je mond, een knijper op de neus, goed inademen en volle bak uitademen. Ik kan je vertellen dat dit nog een hele klus is. Met je mond wagenwijd open zes seconden op je allerhardst uitademen. Ik houd dit nog geen drie seconden vol en ben dan direct bang dat ik een longinhoud van een goudvis heb. Dit testje moet ik dan ook 5 keer herhalen omdat de computer aangeeft; “atleet blaast niet hard genoeg”.

Ik ging met stille hoop de longtest in om te kijken of ik bij de longinhoud van mijn Held Lance Armstrong in de buurt kon komen. Ja, Lance is nog steeds mijn Held.

IMG_6346

Samen met Ingrid worden alle resultaten van het bloedonderzoek en longfunctie direct doorgenomen. Uit een paar buisjes bloed komt en computer vol aan informatie over mijn lichaam. Zo merkt Ingrid direct op dat mijn vitamine D wat aan de lage kant is. De waarde is voor een niet sporter normaal maar voor het sterk houden van de botten heb ik toch wat aanvulling nodig.
Ingrid vraagt mij of ik de laatste tijd veel eiwitten heb gegeten, of eiwitshakes heb genomen. Beiden niet het geval. Dan betekent de eiwitwaarde in mijn bloed dat er juist eiwitafbraak is in mijn spieren. Zelf merk ik direct op dat ik door het lange duurwerk bij de dag wel lijk te merken dat mijn spieren minder worden. Spieren waar ik jaren aan gewerkt heb lijken als sneeuw voor de zon te verdwijnen.

Andere mooie waarden die naar voren komen; mijn jonge rode bloedcellen zijn in grote getalen aanwezig. Daarnaast heb ik voor een ultra loper (ja, dat ben ik nu in wording) een erg hoge testosteron waarde wat alleen maar positief is.

En dan de longfunctie. Een erg mooie curve bij het uitademen laat zien dat ik gezonde longen heb. Daarnaast is de inhoud ook goed en erg groot. Is dit een beetje vergelijkbaar met die van Lance Armstrong, vraag ik. Alleen de blik van Ingrid zegt mij al genoeg………

Check van het bewegingsapparaat
Het menselijk lichaam, een erg mooi staaltje werk van Adam, Eva, God of Joost mag het weten. Wij zijn als geen ander in staat om te hardlopen, en dit ook ver en hard te doen. Zo heeft het menselijk lichaam het meest geevolutioneerde koelingssysteem van al het levende op aarde.
Mijn lichaam wordt door Ingrid op de behandeltafel goed onder de loep genomen. In bijna twee uur tijd wordt elk spiertje, ieder botje, en elke pees gecheckt. Een sterkte/zwakte analyse is eigenlijk de juiste benaming voor dit onderzoek.

IMG_6344Omdat ik als 400m loper ook veel kracht heb gedaan zit er ook veel kracht in mijn lichaam. Alleen komt er naar voren dat ik erg veel krachtsverschil heb tussen links en rechts en dan met name vanaf de bil naar de tenen. Bij oefeningen waarbij ik mijn been opzij moet duwen in een bepaalde positie, druk ik Ingrid met met mijn rechterbeen met gemak opzij waardoor ze zowat door de behandelkamer vliegt. Doen we ditzelfde met links dan hoor ik alleen; “ga je nog kracht zetten Hindriks?”.

We zijn inmiddels drie-en-halve uur verder. Ik heb twee enorme rode gloei-oren van de erg intensieve onderzoeken maar dan moet het zwaarste nog komen.

Knallen op de loopband als Hannibal Lector
Voor aanvang van de inspanningstest op Papendal zijn er duidelijke afspraken gemaakt voor ik de loopband op stap: duim omlaag is stoppen, vlakke hand is even afwachten, duim omhoog is doorgaan.

De test begint bij een heel rustig tempo van 8km/uur. In blokken van 3 minuten gaat de snelheid iedere keer met 2km/uur omhoog.
Wat bij mij opvalt is dat mijn hartslag omhoog giert iedere keer dat de snelheid omhoog gaat. Na 45sec tot een minuut zakt mijn hartslag weer snel waarbij ik een steady state kom. Dit gebeurt eigenlijk bij elke snelheid. Ik steekt mijn duim omhoog, de snelheid wordt opgevoerd naar negentien, even later zelfs tot boven de twintig kilometer per uur. ”Kom op Jordy, zoek weer naar die steady state’’, zegt Ingrid bijna schreeuwend.
Ook boven de 20km/uur kom ik zelfs weer in een soort van steady state waarbij het lijkt alsof ik tijdens het lopen mijn hartslag reset.

HannibalJor1

Mijn loopstijl blijft mooi. Want boven de twintig per uur dan komt mijn lichaam pas in een tempo dat ik gewend ben en waar het zich comfortabel bij voelt. Of ik dat net als lopers als Khalid Choukoud en nog snellere mannen als Dennis Kimetto (Wereld record houder op de marathon 2.02.57) ook heel lang kan volhouden. NEE, zeker niet!
Met de blauwe kap over mijn neus en mond voel ik mij net Hannibal Lector.

Voor mij zijn de grafieken ietswat abracadabra, maar Ingrid zegt dat het er goed uit ziet.

Af en toe werpt Ingrid een blik naar het beeldscherm, waarop meerdere grafieken te zien zijn. VO2 staat voor zuurstofopname, VE is het volume dat in een minuut wordt uitgeademd, de R geeft de verhouding aan tussen de ingeademde zuurstof en de uitgeademde koolstofdioxide.
De inspanningstest bestaat uit een loopbandtest met ademgasanalyse. Deze analyse, die alleen uitgevoerd kan worden met masker, bepaalt de opname en uitstoot van kooldioxide en geeft informatie over de werking van het hart, de longen en de spieren tijdens de inspanning. De test is niet alleen nuttig om de gezondheid te peilen: ook de zogenaamde anaerobe drempel (AD) wordt nauwkeurig bepaald. Deze drempel is het punt waarbij het lichaam tijdens de inspanning een zuurstofschuld gaat opbouwen. Met andere woorden: bij dit omslagpunt lopen de benen lopen vol en treedt de verzuring in.

Door de test zelfs tweemaal achter elkaar uit te voeren hebben we een goed beeld wat mijn lichaam doet bij vooral lage snelheid. Omdat ik de Two Oceans op een snelheid tussen de 10 en 12km/uur ga proberen te lopen heeft het weinig zin om te kijken wat mijn lichaam doet boven de 20km/uur. Mijn omslagpunt ligt bij een hartslag van 175. Maar veel belangrijker is dat trainingen waarbij ik echt niets mag voelen, mn echt rustige duurlopen. Ik deze met een snelheid van 10 tot 11.5km/uur moet doen. Dit kan ik uren vol houden zonder dat ik er veel last van krijg. Daarboven ga ik allerlei systemen aanspreken in mijn lichaam die niet horen bij een heel rustige duurloop.

“Ik kan het niet vaak genoeg roepen: pijn bij inspanning hoort niet. Nooit.” – Ingrid Paul

Net als een auto die om de zoveel tijd een APK dient te ondergaan, moet ook het menselijk lijf geregeld worden gecheckt. Ik noem het onderzoek een sterkte/zwakte-analyse: het spoort eventuele risico’s op, brengt in kaart of je verantwoord  bezig bent en helpt je slimmer (lees: verstandiger) te trainen.
De uitgebreide sporttest heeft mij veel handvatten gegeven om de hele voorbereiding goed aan te pakken en op 4 april zo fit mogelijk aan de start te staan.

Misschien ben ik toch een beetje boos op Lance, hij heeft een veel grotere longinhoud dan ik, maar hij heeft gesnoept. Alleen vertelt Ingrid mij direct dat je met snoepen je longinhoud niet vergroot. Dus Lance, je bent en blijft mijn Held.

Deze dag voelde ik mij weer een beetje topsporter, een leven waarbij alles in het teken staat van wat je het liefste doet. Lopen, fulltime bezig zijn met een gezond en sterk lichaam. Ik zit volledig stuk van alle inspanningen maar ook veel adrenaline in de auto. Ik wil lopen. Ik wil trainen. Maar ook vooral met een goed gevoel dat mijn lichaam 100% gecheckt is waardoor ik ook een soort van rust in ’t hoofd heb.

Ps, Mijn vriendin, collega van Ingrid, voegt na het lezen van de onderzoeken nog even fijn toe. Die hoge testosteron waarde merk ik niets van! En nu slapen, herstellen!