Het is donderdag 16:15 uur en na ruim acht uur achter de pc te hebben gewerkt mag ik LOS. De zon laat zich vaker zien en de zin om naar buiten te gaan neemt daardoor enorm toe.
Mijn collega’s zijn het inmiddels wel gewend; ik loop de hele dag rond op kantoor in mijn hardloop-gear. Op die manier kan ik direct na mijn werkdag mijn training starten. De meeste Run2Day collega’s weten precies hoe het is om in voorbereiding op een marathon te zijn en wensen mij succes met de training. Ik pak de trein naar Hollandsche Rading en geniet van de geweldige (voor mij onbekende) omgeving. Uiteraard raak ik even de weg kwijt maar hardlopen is ontdekken en verdwalen hoort daar nou eenmaal bij. Mijn vriendin werkt in Hilversum en ik heb de mogelijkheid om op haar werk heerlijk te douchen. Het is 19:00 uur en heb dus gewerkt, getraind, gedoucht en chill nu met mijn vriendin. Lekker efficiënt, nietwaar? Helaas gaat het niet altijd zo soepeltjes. Trainen voor de marathon is één grote puzzel: herstel, slaap, werk, training en je sociale contacten.
Strava
Ik val waarschijnlijk in herhaling maar ik geloof dat je zonder voldoende herstel na een training net zo goed niet had kunnen trainen. Tijdens trainen beschadig je de spiereiwitten en juist door de compensatie/herstel wordt je sterker. Herstel je onvoldoende dan zal je als hardloper niet beter worden, fysiek althans niet.
Mijn betere helft swiped en scrolled graag op Facebook, Snapchat en Instagram. Ik heb mijn sociale verslaving genaamd Strava en vind het heerlijk om daar dagelijks een half uurtje te browsen naar mooie trainingen van anderen. Zo volg ik veel hardlopers van gelijkwaardig niveau in hun voorbereiding op de verschillende voorjaarsmarathons. Wat mij opvalt is dat veel lopers week in, week uit weektotalen noteren van 90km, 100km en sommige zelfs 110km. Waar ik constant tussen de 60-70km op de teller zet. Lichtelijk jaloers kijk ik naar de weektotalen van de hardlopers want ik zou zelf ook graag meer willen lopen. Ik zou alleen niet weten hoe. Uiteraard kan ik meer gaan trainen maar dit zal ten koste gaan van werk, mijn herstel of mijn omgeving en dat is voor mij geen optie.
Na mijn trainingscyclussen richting de Berlijn Marathon in 2014 en de 56km in Kaapstad in 2015 heb ik ontdekt dat 4 keer per week mijn veters strikken het maximale is onder normale omstandigheden. Blijkbaar is mijn belastbaarheid minder goed dan van veel andere hardlopers want ik ga er niet vanuit dat zij geen baan, vrienden of slaap nodig hebben. Fascinerend dat dit zo per persoon/atleet verschilt. Het is dus raadzam om te ontdekken hoeveel trainingsdagen jij aankan als beginner op de marathon.
Puntjes op de i
Een goede voorbereiding op de marathon bestaat voor mij uit verschillende fasen: opbouw, voorbereiding en marathon specifiek. Inmiddels zit ik in de marathon specifieke fase, waar niet alleen het aantal kilometers omhoog gaan maar ook het tempo waarop ik train. Ik zal nu meer op mijn marathontempo trainen. Kortom de zwaarste periode in de voorbereiding voordat het taperen kan beginnen. Taperen voor de marathon is supercompensatie na een zware trainingsperiode waarmee jij jouw Duracell batterij voor meer dan 100% oplaadt.
Zoals je al eerder las kom ik momenteel niet boven de 70km per week uit maar ik wil toch voor de Rotterdam marathon de trainingsintensiteit opvoeren. Vandaar dat ik een heerlijke vakantie gepland heb in Portugal (vertrek 20 maart), waar ik vakantie ga vieren met een koffer vol hardloopschoenen, running shorts, hardloopsinglets en wat sokken. De vakantie zal in het teken staan van heerlijk eten, uitrusten, vitamine D absorberen en kilometers sprokkelen.
De locatie is bekend voor mij, in 2004 was ik hier ook. Tijdens het bezoek in 2004 was de insteek om die zomer zo hard mogelijk één of twee rondjes om de atletiekbaan te sjouwen. Op een keiharde atletiekbaan in Praia da Falésia werden brute trainingen afgewerkt. Er zijn bekende atleten met wie ik toen op de baan stond die wel de top hebben bereikt: Dennis Licht, Gert-Jan Wassink en Susan Kuijken (al geplaatst voor Olympische Spelen). Op diezelfde plek ga ik dus 12 jaar later op een recreatief niveau mijn kilometers wegstampen. De puzzelstukjes zijn dus aangepast in Portugal: geen werk en geen stress om randzaken. En nu maar hopen dat door de toename van rust ik ongestraft het kilometertotaal kan opvoeren en nog steeds fris zal aantreden bij de startlijn op 10 april.
Voor iedereen die aan zijn laatste trainingsperiode is begonnen: succes met de puzzel!