Alles kaal
In het wielrennen is je benen scheren een must. Laat ik het zo zeggen: je wordt niet geaccepteerd in het peloton als je je benen niet scheert. Michael Rasmussen deed alles voor gewichtsbesparing en ging dus all the way. Zijn hele lichaam ontharen, inclusief schedel, scheelde hem al gauw zo’n anderhalve gram. Waarom hij dan wel zo’n vies baardje om zijn mond had, heb ik nooit begrepen. Misschien was zijn scheerschuim op?

Andere atleten scheren te weinig: ze houden bij hun knieën op. Maar waar precies? Net boven de knie of net onder de knie? Come on, dat kan toch niet? Scheer gewoon tot waar de pijpjes van je broek ophouden en dan nog net een stukje verder, zodat je geen verdwaalde vlasjes tegenkomt als je met een los broekje flink door de wind sjouwt.

Stel je voor: je bent een fors behaarde kerel. Dan krijg je inderdaad een nogal lachwekkend beeld: halverwege de dijbenen houdt het tapijt ineens op. Maar dat maakt niet uit, het is niet te zien als ze op de weg voorbij rossen tijdens hun training. Ik zou deze kerels alleen wel aanraden tijdens hun strandvakanties een lange boardshort te dragen…

Hoe moet er geschoren worden: 4 opties
Oké, dan komen we nu aan bij de cursus: hóe er geschoren moet worden. Dat is eigenlijk makkelijk, maar ik geef toch wat opties.

Epileren: werkt erg goed, maar alleen voor mensen die naast sporten niets te doen hebben. Een gemiddeld mannenbeen epileren kost ongeveer net zoveel tijd als in de avondspits met de auto van Utrecht naar Rotterdam rijden. En in de tijd kun je ook zinnige dingen doen, zoals bij jouw favo Run2Day winkel de nieuwe collecties bekijken of een extra looptraining doen.

Harsen: klinkt leuk, maar in de praktijk is dat echt een martelmethode. Mocht je dit willen proberen, bereid je dan voor op een pijn uit de categorie in het donker met je scheenbeen tegen een bankje aanrennen. De harsmethode is vooral in trek bij vrouwen. Maar – en dat zegt genoeg – deze vrouwen zijn ook in staat om 9 maanden een baby te dragen en er na 9 maanden uit te persen.

De ladyshave van je vrouw of vriendin lenen: dit is wellicht de beste keuze. Het is snel, effectief en het maakt ook nog eens een lief snorrend geluid. De ladyshave is het helemaal. Dat wil zeggen, tot het moment dat je vrouw of vriendin merkt dat er grote zwarte stoppels in de botgeschoren mesjes van haar ladyshave zitten en dat de rode bultjes rond haar bikinilijn jouw schuld zijn. 

Het scheermes: het nadeel daarvan is dat een heerlijke scheersessie soms – zeker voor beginnende scheerders – uitloopt op een bloedbad. Het zal niet de eerste keer zijn dat een loper niet op een wedstrijd komt opdagen omdat hij zijn been ter hoogte van de enkel geamputeerd heeft. Toch vind ik dit de beste optie en ga ik mijn tere huidje maar al te graag te lijf met de Gilette Venus (met van die lekker ruikende gel-pads) van mijn vriendin. Iedere keer als zij de badkamer binnenkomt terwijl ik onder de douche mijn benen sta te scheren en een boze blik werpt om te kijken of ik niet weer alle mesjes opmaak, fluit ik met het scheermesje achter mijn rug alsof ik sta te genieten van de warme stralen.

Als vriendin-lief de volgende keer van onder de douche roept: “Jooorrrrrrrrrr, *%&@%$@!!#domme weer de mesjes op!”, kan ik nog maar één ding doen met mijn gladde benen. Rennen, heel hard rennen voor mijn leven.