Elk wedstrijdseizoen was het een vaste prik, de dag voor de wedstrijd pakte ik een scheermesje en scheerde mijn benen zo glad als het maar kon. Nu liggen de 400m wedstrijden al een poos achter me en mis ik die misselijkmakende wedstrijdspanning voor geen meter. Maar er is één ding dat ik wel degelijk mis: mijn benen zo goed mogelijk voorbereiden!
Als ik in de zomer in een splitshort mijn looptrainingen doe dan mag dat onder geen enkele voorwaarde met een oerwoud op mijn kuiten. Benen horen mooi bruin te zijn. En glad! Dat atleten altijd met hun lichaam bezig en een soort van gehersenspoeld zijn ontken ik niet. Maar voor de noodzaak van gladde benen bestaan ook een paar mooie officiële redenen zodat je op verjaardagsfeestjes aan niet-atleten kunt uitleggen waarom je in godsnaam je benen scheert.
Luchtweerstand: een sprinter draagt een strak sprintpak. Elke flabberend stukje stof levert weerstand op. En onder zo’n sprintpak kun je moeilijk met een bos haar van jewelste aankomen. Weet je wel hoeveel tijd je daarmee verliest?
Massage’s: wat krijg je als je één tot twee keer per week bij de masseur op de tafel ligt en hij liters olie op dat stuk tapijt moeit spuiten om daar doorheen te kunnen kneden? Ontstoken haarzakjes. Nee bedankt.
Gewicht: in het wedstrijdseizoen wil je zo licht mogelijk zijn. Dat je met het scheren van je benen een paar microgram wint… Ach, als sportmerken elkaar uitdagen om de lichtste spikes, lichtste spikespuntjes en lichtste kleding te maken dan is dit ook een punt om serieus mee om te gaan. Elke gram telt.
De reden waarom ik nog steeds mijn benen scheer? Het is mooi, veel mooier! Ik wil ieder spiertje, ieder adertje en ieder peesje op m’n benen kunnen zien. En wie een bos haar op zijn benen heeft, ziet de bomen eronder niet meer. Loop je met ongeschoren benen de baan op voor een wedstrijd dan neem ik je niet serieus. Als je met 1-0 voor de baan op wilt komen en een paar harde versnellingen eruit gooit alsof het geen moeite kost dan doe je dat met gladde benen. Dan show je waar je maanden hard mee bezig bent geweest. Met harde, droge benen. Elke spiertje kun je uittekenen, aderen pompen het bloed als een malle door het lichaam en schreeuwen: kom maar op!
Oh ja, ik ben geen sprinter meer, maar een wannabe ultra runner. Maar dat haar op m’n benen? Dat krijgt geen kans. Benen horen glad te zijn, mega glad. Punt uit.