Rotterdam Marathon: 42km lang liefde Rotterdam Marathon 2016 wedstrijdverslag

Scroll this

De Marathon van Rotterdam heeft mijn hart veroverd. Lee Towers, vriendin, collega’s, familie, vrienden, cheering zones, muziekbandjes, supporters en pompende geluidboxen zorgen voor een constante flow aan motivatie. Zelfs de zon raakte gemotiveerd door alle overweldigende energie in de havenstad. Het waren de omstandigheden waar elke marathonloper van droomt.

START

Dit is het eerste moment dat er spanning ontstaat voor de race. De dagen hiervoor zijn rustig verlopen en alle voorbereidingen strak voor elkaar. Dus met een gezonde bak aan spanning kijk ik omhoog en zie Lee Towers boven de menigte You’ll never walk alone zingen. Sommige lopers zingen timide mee terwijl anderen minder schaamte voelen en er echt voor gaan. Kort daarna knalt het startschot uit het kanon en zijn wij los. Ik moet met lede ogen aanzien dat er een grote groep hardlopers wegspurten alsof het een 10km wedstrijd is.
Iedereen is opzoek naar zijn ritme, zijn wedstrijdtempo of naar bepaalde supporters langs de weg. Ik vind de eerste twee kilometer spannend want dan weet je of het lichaam er überhaupt zin in heeft. De eerste kilometer loop ik erg langzaam, niet bewust maar er staan veel mensen voor mij in het startvak die een andere eindtijd in gedachten hebben. Ik trek de conclusie dat mijn lichaam goed voelt en alles mogelijk is vandaag.

FLOW

De marathon is en blijft verraderlijk. Je voelt je in het eerste deel van de marathon sterk en energiek maar toch moet je rustig blijven anders is je kruit verschoten. Zelf probeer ik vooral relaxed te blijven: in mijn hoofd, mijn cadans en mijn ademhaling. Schouders ontspannen en gewoon lekker die kilometers wegtikken onder de 4:00. Op elke 5km gooi ik er een energiegel in zodat mijn spieren niks te klagen hebben wat betreft brandstof. De kilometers tikken weg en voel me sterk.

Edgar-Minks-Rotterdam-Marathon

LIEFDE

Voorbereiden op de marathon vraagt om flexibiliteit en support van je directe omgeving. Het is daarom extra mooi om deze mensen ook op D-Day langs het parcours te zien staan. Ik probeer de marathon ook zo goed mogelijk te lopen als dank voor hun steun. Naast de bekende gezichten ontvang ik heel veel liefde van het publiek. Het is geweldig om als loper zoveel supporters te zien die je naar voren schreeuwen. Elke keer wanneer ik iets verzwakte stond daar een klappende supporter, een kind voor een high five of knallende muziek. Ik ben dankbaar voor de warmte die ik voel tijdens de race van alle mensen die langs het parcours staan.

HAMMER TIME

De man met de hamer wordt altijd in verband gebracht met de marathon. En veel hardlopers praten ook over dit fenomeen na de race. Tijdens een marathon ga je door vele fases en vermoeidheid treedt bij iedereen op. De één krijgt kramp, bij de ander blokkeren de benen, de energie loopt weg en sommige komen in aanraking met een peloton ME’ers. Mijn doelstelling is om een negatieve split te lopen (het tweede deel rapper dan het eerste deel) maar dit is niet mogelijk. Na een kilometer of 30 voel ik wat krampjes bij mijn linker heup/bil en dat trekt heerlijk door naar mijn hamstring en kuit. Het is niet zo erg dat ik moet rekken maar de souplesse is wel weg. Ik weet donders goed dat nu de survival-modus geactiveerd moet worden om nog onder de 2:45 te lopen. De kilometertijden lopen op maar ik blijf de kilometerbordjes passeren. Na kilometer 39 verdwijnen de krampjes naar de achtergrond en denk ik enkel aan de finish.

Edgar-Minks-Finish

HOME STRETCH

Kilometerbord 39 zie ik vanuit mijn ooghoeken. Nog 3 kilometer en 195 meter te gaan. Een lachertje natuurlijk gezien de afstand achter mij en de trainingskilometers in de benen. Maar de kracht en souplesse zijn niet meer aanwezig. Mijn horloge geeft 2:32:06 aan heb nog 12 minuten en 54 seconden om onder de 2:45 te duiken. Ik moet het laatste stuk dus sneller dan 15km per uur sjouwen. Hartslag omhoog, pasfrequentie omhoog en pijn negeren. Het lichaam werkt mee en ik voel de snelheid. Het gaat gewoon lukken!

FINISH

Een heerlijke ontlading: 2:44:37! Het geeft een geweldig gevoel om ontvangen te worden door zoveel mensen op de Coolsingel. En als je dan ook de tijd haalt die je voor ogen hebt dan kan je niet anders dan zo breed grijnzen dat je mondhoeken pijn doen.
Het is ook meteen de finish van een lang trainingstraject, wat nu heerlijk aanvoelt. Toch weet ik ook dat over een maand of anderhalf mijn sportieve geest opzoek gaat naar een nieuwe uitdaging. Voor nu genieten en de komende dagen een beetje strompelen.

Edgar-Minks-Rotterdam-marathon-1

3 Comments

  1. GEWELDIG!! gefeliciteerd!!! Wat een tof verhaal! Ik heb het ook beleefd als 1 groot feest en was (denk ik) net zo blij als jij: t lukte me om bij deze voor mij 2e marathon onder de 3.30 te duiken: 3.27.23 (en ik ben een vrouw van 41 dus dan is dat ok ha ha 😉 ) Ik leef ook mee qua spierpijn maar t was het allemaal waard! Chapeau! Wat een prestatie van je!!

  2. Respect Eddie!! Klasse tijd! Mooi dit te lezen!

  3. Wat een geweldige prestatie!! Ongelofelijk, ik denk dat je hiermee heel veel renners inspireert. Run on!

Comments are closed.